Individual Friends Blues - Rock L'Archiduc brussel (06-09-2021) report & photo credits: Anja Cleemput info organisatie: l'Archiduc © Rootsville 2021

Individual Friends is een muzikaal experiment dat aanvankelijk gedurende enkele middagen in het park en lange avonden, dromend van een andere wereld, twaalf persoonlijkheden uit de Brusselse muziekscene samenbracht. Ze zijn het kruim van de Brusselse Indierockers.

Bezieler Manu Low (helaas niet aanwezig ditmaal), maar wel Kris Dane, bluesrevelatie Bai Kamara Jr, en nog enkele klasbakken gezien bij Ghinzu, Matt Watts Group, Sharko, Mercelis, Noodzakelijk Kwaad, Wappetonna of Earthman Doublewood zijn van de partij. Deze artiesten kennen mekaar al langer (20 jaar!), maar besloten pas in het najaar van 2017 samen in het repetitiekot te kruipen. Het resultaat is een hedendaagse interpretatie van no wave, met invloeden uit alternatieve rock, soul, blues funk en cumbia. Zinderende geluiden van een stel ervaren rotten dat het rock-'n'-rollen duidelijk nog niet verleerd is!

Zo ook die bewuste maandagavond in een overvolle Archiduc, alwaar dit veelkleurige combo tot ieders genoegen neerstreek voor wat een uiterst boeiende avond zou worden in de knusse bonbonnière van deze Brusselse Horta en Jazztempel (sinds 1937, en sinds 1985 onder auspiciën van de uiterst sympathieke Jean-Louis Hennart)!

De Brusselse beau monde had comfortabel postgevat in het smaakvolle pluchen decor en op de tonen van de synths werd het concert gestart onder leiding van Kris Dane, geruggesteund door de snerpende gitaar van Teuk Henri. Matt Watts kwam binnengelopen en op dwarrelende meeuwgeluiden werd de opener "Sail Away" ingezet met de prachtig breekbare vocals van Kris Dane. Het lijflied van dit experimentele conglomeraat werd aangehoffen door Matt Watt, een werkstuk getiteld "Twenty Years", hier opgedragen aan Manu Low (momenteel in Australië).

Er heerste een rocky feel tijdens "Nothing New", meerstemmig gebracht en waarin de geesten van Neil Young en Jefferson Airplane nooit ver weg waren. Het Archétype van de rocker kroop lijzig in het vel van Kris Dane in "White Dresses" op fraaie gitaarescapades die Teuk Henri gezeten op het mythische bankstel uit zijn instrument kneep.

Zangeres Angelissa bracht het geheel met haar vurige scatparlando op smaak en de Archiduc bereikte al snel de kooktemperatuur bij zoveel begeesterend mooi's. "Discotheca" klonk als vintage Pink Floyd en galmde heerlijk door de room. Bluesman Bay Kamara mocht voor één keer tijdens dit epos bij wijze van uitzondering de bas omgorden en samen met Angelissa waagden ze zich aan een hete lap Latinorock. Het prachtige stemgeluid van deze fijne bluesman tooide ook het filmisch aandoende "Roses", waarbij Pascal op de pianola een Zuiders accent toevoegde aan de melodieuze gitaar van Teuk en de crescendo samenzang van Matt Watts en Kris Dane naar ongekende hoogtes zweefde.

Het nieuwe "Falls Deeper" luidde het einde in van deze eerste sessie van een hele reeks en die ook ten tonele zal stijgen in de Botanique. En zoals er smaakvol geopend werd met de leadzang van Matt Watts landde de ruimtecapsule van onze "Individual Friends" met de gelijknamige title track van dit project in een Tarantinosfeertje.

Hierna mocht DJ Jan Duchène, ook bekend van de poëtische "Sprekende Ezels" de honneurs waarnemen om de crême de la crême van de Brusselse arty fartyscene koortsig de nacht in te doen duiken. We kijken al uit naar de volgende episode, cher Jean-Louis Hennart, merci & Bye Bye. Till da Next Time.